Oστεοαρθρίτιδα

Η άρθρωση του γόνατος δημιουργείται από το μηριαίο οστούν, τη κνήμη και την επιγονατίδα. Οι τελικές επιφάνειες των οστών αυτών καλύπτονται από αρθρικό χόνδρο ώστε να μπορεί να κινηθεί το ένα οστούν σε σχέση με το άλλο, ελαχιστοποιώντας την τριβή των.

Η επιγονατίδα αποτελεί ένα κινούμενο οστούν που βρίσκεται στη πρόσθια επιφάνεια του γόνατος και πάνω από αυτήν περνά ο τένοντας του τετρακέφαλου μυός και ο συνδυασμός επιγονατίδας και τένοντα δημιουργεί τον εκτατικό μηχανισμό της άρθρωσης.

Το γόνατο χωρίζεται στο έξω, το έσω και το πρόσθιο διαμέρισμα. Το έξω διαμέρισμα αποτελείται από τον έξω μηριαίο κόνδυλο και το έξω κνημιαίο πλατώ, το έσω διαμέρισμα από τον έσω μηριαίο κόνδυλο και το έσω κνημιαίο πλατώ και τέλος το πρόσθιο αποτελείται από την επιγονατίδα και τη μηριαία τροχιλία.

Μηνίσκος

Η ρήξη του μηνίσκου του γόνατος αποτελεί μια από τις συχνότερες κακώσεις στους αθλητές αλλά όχι μόνο σ’ αυτούς. Οι μηνίσκοι είναι ινοχόνδρινες ανθεκτικές κατασκευές που παίζουν σημαντικό ρόλο στην εμβιομηχανική της άρθρωσης του γόνατος. Λειτουργούν ως μηχανικός σύνδεσμος που επιτρέπει την καλύτερη κατανομή των φορτίων στις αρθρικές επιφάνειες του μηρού και της κνήμης, απορροφά τους κραδασμούς που ασκούνται σε αυτές και επιπλέον συμβάλει στη σταθερότητα του γόνατος. Το 60% των φορτίων της άρθρωσης περνά δια μέσω των μηνίσκων.

Ρήξη Πρόσθιου Χιαστού

Ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος (ΠΧΣ) αποτρέπει την προς τα πρόσω μετατόπιση της κνήμης ως προς το μηριαίο κατά τη διάρκεια στροφικών κινήσεων, αλμάτων και σε αλλαγή κατεύθυνσης.

Η διάγνωση τίθεται με την κλινική εξέταση, ενώ σημαντική βοήθεια προσφέρει η μαγνητική τομογραφία. Η αντιμετώπιση της ρήξης του ΠΧΣ γίνεται με μυική ενδυνάμωση σε άτομα που κάνουν καθιστική ζωή και δεν αναπτύσουν αίσθημα αστάθειας, ενώ σε δραστήρια άτομα και σε αθλητές γίνεται αρθροσκοπική αποκατάσταση του συνδέσμου με χρήση αυτομοσχεύματος.

Χόνδρινες Βλάβες

Οι βλάβες του χόνδρου των αρθρικών επιφανειών είναι συχνές. Προβάλουν συνήθως με ύδραρθρο, μπορεί να συνυπάρχει πόνος και κριγμός. Σε αρκετές περιπτώσεις τα συμπτώματα καθυστερούν να εμφανιστούν και προβάλουν αργότερα στη ζωή του αρρώστου με το πέρας της ηλικίας ως οστεοαρθρίτιδας.Προοδευτικά οι αρθρικές επιφάνειες χάνουν τη λεία, ολισθηρή υφή τους. Η τριβή μεταξύ των αρθρούμενων οστών αυξάνει και εμφανίζεται πόνος και κριγμός κατά την κίνηση καθώς και αυξημένο υγρό μέσα στην άρθρωση.